روند بروز سرطان کولورکتال و جنبه های اپیدمیولوژیکی و بالینی بازماندگان آن در شهرستان بابل (91-1386)

سابقه و هدف: سرطان کولورکتال چهارمین سرطان شایع در ایران با توزیع جغرافیایی متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی روند بروز و جنبه­های اپیدمیولوژیکی و بالینی در بازماندگان این سرطان در شهرستان بابل می­باشد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی تمام موارد جدید سرطان کولورکتال موجود در نظام ثبت سرطان مرکز بهداشت شهرستان بابل، بین سالهای 1391-1386 جهت بررسی روند بروز در نظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی در سال 1392 از طریق مصاحبه با بازماندگان این سرطان در دوره مذکور بررسی گردید. یافته‌ها: در مجموع 237 بیمار در بازه زمانی مورد نظر به ثبت رسیده بود که فقط 120 نفر آنان در سال 1392 زنده و در دسترس بودند. میزان بروز استاندارد شده سنی در سال 1386، 7/7 به إزای صد هزار نفر بود که با یک روند افزایشی به 6/14 در سال 1391 رسیده است. میانگین سنی بازماندگان 14/14±74/56 سال بود. 54% شهرنشین، 46% بی­سواد،30% سیگاری، 16% مصرف کننده قلیان و 10% تریاک بودند. (5/22%)27 نفر نیز دارای سرطان کولورکتال در یکی از بستگان بودند. حدود یک سوم بیماران در زمان تشخیص کمتر از 50 سال سن داشتند. میانگین فاصله زمانی بین ظهور علایم بیماری تا تشخیص 3/13±10 ماه، شایعترین علایم بیماری تغییر اجابت مزاج، رکتوراژی، درد شکمی، یبوست و کاهش وزن بودند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از افزایش بروز سرطان کولورکتال در بابل است. با توجه به درصد قابل توجه افراد جوان و فاصله زمانی طولانی بین شروع علائم تا تشخیص قطعی، برنامه­ریزی جهت آموزش علائم هشدار دهنده و غربالگری آن توصیه می­گردد.